Om de omgeving eens wat beter te leren kennen zijn ik en de Macster vanochtend in de auto gesprongen en op goed geluk richting een stuk bos gereden dat er op Google maps wel mooi uitzag. Het was even zoeken... Een afslag naar links had Google aangegeven. Vijftien aflagen naar rechts kwamen voorbij....
De afslag naar links naderde en vol spanning rekte ik mijn nekspieren om het bos goed te kunnen aanschouwen. Ik zag een doodlopende straat, omgeven door een weiland vol modder. Dit weiland zag er niet uit als een bos. Bovendien was het omheind door een draad met 220 volt op de spanning. Het bos dat op de digitale wereld er heel veelbelovend uitzag was in realiteit niet meer dan een kluitje van 5 bomen middenin een door modder omgeven veld. Koortsachtig zocht ik een alternatief voor deze teleurstellende uitkomst van onze queeste. We zaten immers al 15 hele minuten in ons koekblik te zoeken naar een bos.
Mac gaapte hardop en rekte zich nog eens uit terwijl hij vol verwachting door de achterruit staarde. Dat bracht mij op een idee..... We moeten terug!
Een van de 15 afslagen naar rechts leidde naar een parkeerplaats. En parkeergelegenheid betekent automatisch dat er vermaak moet zijn. Waarom zou je er anders gaan parkeren? Dus daar moest wel iets zijn.
Het koekblik ging in zijn achteruit en we draaiden om. Op naar de veelbelovende parkeerplaats.
Eenmaal aangekomen zette ik snel de motor uit, mikte het frontje van de cdspeler in de deur van de auto, stapte de auto uit en realiseerde mij dat ik mijn autosleutel niet vast had. Een korte check bij het contact bracht geen autosleutel op. Mijn zakken evenmin. En mijn omgekeerde tas had al geen beter resultaat. Maar weer in de auto dan. De vloer was op de vele zandkorrels, blaadjes, stokjes, half opgegeten boterhammen en een leeg colaflesje na schoon. De achterbank gaf ook geen uitsluitsel... Uiteraard gooi ik normaliter geen sleutels op de achterbank maar ja.. waar moest ik ze anders zoeken? Radeloos staarde ik door de voorruit tegelijkertijd mijzelf vervloekend dat de reservesleutel in mijn andere tas zat. Zul je altijd zien dat zoiets onbenulligs als het kwijtraken van een autosleutel de queeste naar een overdonderd bos doorkruist. Ridders vallen ook te pas en te onpas in slaap onder bomen om er vervolgens achter te komen dat hun geliefde al die tijd wachtte op een heldhaftige redding. Het bos wachtte ook op mij en de Macster, maar in tegenstelling tot mijn middeleeuwse equivalent waren wij niet in slaap gevallen. Nee wij waren de sleutel kwijt. Mooi is dat..... Even een muziekje om wat rustiger te worden. Terwijl ik de cdspeler uit de zijkant van de autodeur pak valt mijn oog op een glinsterend voorwerp. "DE SLEUTEL!!" Oui Oui. Het bos is gered. We kunnen gaan en rennen beiden uitzinnig de recreatieplas de Engelenstede op. Dank oh dank aan de reddende Engel.
 |
| De rode beek |
 |
| Een ven? |
 |
| Macster |
 |
| Bosje |
 |
| Een ven. |
