The Macster

Macster!

In ons huisje loopt een zwart witte vierpoter rond. Geboren als Owen door ons omgedoopt tot Mac. "Dat betekend zoon in het Schots, en zo voelt het ook" riep vriend te pas en te onpas in de eerste maanden. Kotsziek werd ik van zijn antropomorfisme. "Een hond is een hond géén mens en zeker geen zoon" was dan ook mijn standaard reactie. Ik gruwelde van het idee dat mensen dachten dat ìk er wellicht hetzelfde over zou denken. 'S nachts had ik nachtmerries waarin vriend samen met Mac de zoon ging shoppen. Steevast kwam Mac thuis met een stoere gangster jas. Profetisch waren die dromen. Niet dat Mac ooit in een gangster jas rondgelopen heeft. Dat moest er òòk nog eens bijkomen. Nee, Mac heeft een attitude probleem. Zodra we buiten staan transformeert Mac in the Macster. Hij kijkt gefocust de straat door. Er kan niet gelopen worden zonder eerst een clear voor de omgeving af te geven. The Macster kijkt naar links. The Macster checkt rechts. Geen hond in zicht. Relaxt! The Macster voelt zich weer rustig en honds.  Netjes loopt hij mee aan de riem. Maar owee. Tijdens de wandeling komt uit een hoekje een ander exemplaar van de canin familie opgedoken. De staart vliegt omhoog, zijn haren vormen een stoere borstel en als je heel goed kijkt kun je zien dat hij met een been trekt. Zo loop ik dan samen met mijn gangsterhond. "Gromm" zegt the Macster wanneer het andere exemplaar ons passeert.  Het is zaak dat jij de eerste grom uitdeelt dat werkt preventief heeft the Macster geleerd. Helaas niet in dit geval. De stoere swiffer kijkt hem strak aan: "Grommmmm." The Macster snapt er niets van. Zijn taktiek faalt en nu blijft er niet veel keuze meer. Aanvallen of overgeven. The Macster twijfelt. "De meeste jongeren in de gang zijn onzeker en niet zelden ligt een traumatische ervaring ten grondslag van hun gedrag. Zodra als je een jongere uit deze omgeving haalt blijken het gouden jongens te zijn." verklaart de documantairemaker. The Macster is natuurlijk geen uitzondering op dit verhaal. In zijn jonge puppy jaren kwam Macje een paar bijzonder bitsige Jack Russels tegen. Jong en onbezonnen als hij was rende hij erop af. Maar in plaats van een gezellige speeldate veranderde zijn ontmoeting in een verbaal slagveld. Macje werd in viervoud het paadje afgeblaft en nam zich voor nooit meer als eerste aardig te zijn. En daar staat hij nu. Als eerste geblaft en toch nog zo'n akelig assertief ding aan de andere lijn dat terug blaft. The Macster verdwijnt en Mac kiest eieren voor zijn geld. Hij snuffelt eens in het gras en doet alsof er nooit iets gebeurd is.